Siennów jest malowniczą miejscowością położoną w południowej części gminy Zarzecze , gdzie panujący mikroklimat stworzył dogodne warunki do rozwoju sadownictwa, co jego mieszkańcy skwapliwie wykorzystali.

Najstarszy dokument, świadczący o istnieniu miejscowości, pochodzi z 1443 roku, mimo iż osada istniała dużo wcześniej. Jej pierwszym właścicielem był Jan Sienko, kasztelan lwowski. Zapiski kościelne wspominają o zaginionym akcie fundacyjnym kościoła w Siennowie z roku 1392.

Historia Siennowa nierozerwalnie związana jest z dworem, kościołem i szkołą. Stary drewniany dwór, zwany zamczyskiem spłoną podczas najazdu Tatarów w 1524 roku. Nowy zespół parkowo – dworski powstał w roku 1676 roku, za sprawą Marii Ożarowskiej. Do dnia dzisiejszego zachowały się jedynie pozostałości fortyfikacji ziemskich, murowana oficyna oraz park założony w 1819 roku, zawierający niewiadomego pochodzenia nasyp ziemny (150 m. długości), ciągnący się prostopadle w stronę dworu. Podanie ludowe mówi o białej damie, przechadzającej się w księżycowe noce po jego krańcach porosłych dębami.

Cały obiekt parkowy jest objęty ochroną prawną, ze względu na liczne pomniki przyrody, tj. stare wiązy, cisy, katamby, miłorzęby japońskie, orzechy, platany i magnolie.

Najstarszą budowlą Siennowa jest wspomniany XIV wieczny drewniany kościółek, pokryty gontem, z przylegającą doń murowaną zakrystią. Pod nią znajdują się krypty kryjące szczątki dobroczyńców kościoła, których w ciągu wieków zapewne było wielu. Feralny huragan, który przeszedł nad Siennowem w sierpniu 1999 roku, doprowadził do zniszczenia świątyni którą odbudowano wspólnym wysiłkiem w ciągu czterech miesięcy.

Pierwsza wzmianka tycząca szkoły we wsi pochodzi z 1925 roku i mów o jej przeorganizowaniu w szkołę trzyklasową, a dwa lata później w czteroklasową. Obecnie w szkole podstawowej preferuje się wychowanie regionalne i pieczołowicie przechowuje się stare dokumenty dotyczące historii wsi i jej mieszkańców. Najpiękniejszym z nich jest zapewne stara kronika, założona jeszcze za czasów niepodległej Polski przez Władysława Krzyckiego, ojca Stanisławy Fleszarowej –Muskat. Pisarka przyszła na świat w Siennowie i tu kilka lat mieszkała zanim jej rodzina przeniosła się na Pomorze. Fleszarowa odwiedziła swoją rodzinną wieś jedynie raz, w 1972 roku, lecz w swoich powieściach wracała wspomnieniami do miejsca, gdzie jej ojciec szczęśliwie nauczał w szkole.

Obecnie obiekt szkoły tonie w zieleni, a jego uczniowie odnoszą sukcesy w dziedzinie ochrony środowiska. Utrzymywane są kontakty z Fundacją ” Nasza Ziemia ” oraz z z instytucjami zajmującymi się ekologią.